عشق و انسان در مثنوی مولوی

تألیف قادر فاضـلی

قطع وزیری ، 284 صفحه چاپ سوم : 1500000تومان

عشق و انسان دو مسأله اساسی تاریخ بشر است كه در زوایای زندگی او به چهره‌های گوناگون خودنمایی كرده است. از این‌رو در طول تاریخ، صدها عنوان كتاب علمی، عرفانی، هنری، ادبی و... در این خصوص تولید شده است. باز حكایت باقی است و این سیره تا قیامت جاری است.

شرح عشــق ار من بگویـــم بر دوام             صد قیـامت بگــــذرد وان ناتـــمام

زانـكه تاریخ قیامت را حـــد است                حد كجا آنجــا كه وصف ایــزد است

خانه این عشق دل انسان است كه بیش از او یا به اندازة او پیچیدگی دارد. حقیقت و هویت آدمی به دلِ اوست كه علت غایی نظام خلقت است. اشرف بودن انسان به جهت عاشق‌بودن اوست و عشق از تحقیق و توفیق و تقوا حاصل می‌شود. هركس را نسزد كه دم از عشق زند مگر دم به عشق دهد و نازش را بخرد.

كتاب حاضر به بحث در این موضوع مهم پرداخته و دیدگاه مولانا را در این خصوص در مثنوی شریف در دو بخش بیان می‌كند. بخش اول در موضوع عشق است كه در طول تاریخ حیات بشر، بسیاری متناسب با فهم و درك و عظمت وجودی خود بدان پرداخته‌اند و عشق در مثنوی به اندازه ادراك مولوی از عشق می‌باشد كه بسیار ظریف، لطیف، عمیق و وسیع مطرح شده است. از این‌روست كه بسیارند كسانی كه معتقدند كمتر كسی است كه چون او توانسته به بیان وصف عشق بپردازد.

بخش دوم كتاب كه دارای فصول گوناگون و بعضاً تازه و بكر است، به رابطه انسان با خدا از وجوه مختلف می‌پردازد. برای هر انسان عارف یا در مسیر عرفان لازم است با این وجوه گوناگون آشنا گردد. بهترین نوع آشنایی با این موضوعات، آشنایی از طریق انسانِ آشنایی چون مولوی است كه عمری در این مسیر حركت كرده است.

همه مطالب تفسیر حاضر با تكیه بر اشعار مثنوی معنوی فراهم آمده و از ذكر افکار دیگران كه موجب اطاله كلام و گم شدن كلام مولوی در میان كلام دیگران می‌شود، پرهیز شده است .

111713